
Archive for the ‘ποίηση’ Category
Ηλιας Κεφαλας
30 Ιουνίου, 2022Ένα δέντρο που τα δίνει όλα του Τόλη Νικηφόρου (απὸ Μπὰμπη)
25 Ιουνίου, 2022Θέλω πάνω στον τάφο μου
να μεγαλώσει ένα δέντρο
να τρέφεται από το χώμα μου
να ψιθυρίζει μελωδίες του ανέμου
τα φύλλα του ν’ απλώνει στον ουρανό
να υμνεί το φως
για τα παιδιά να ‘ναι κρυψώνα
καταφύγιο για πουλιά κι αστέρια
δροσερή σκιά για τους ερωτευμένους
ας είναι ελιά ή ροδιά
ας είναι δέντρο ανώνυμο
απόλυτα ανιδιοτελές κι αθώο
ένα δέντρο που τα δίνει όλα
κι ας είναι αυτό το δέντρο η ψυχή μου
(2020)
Μαυρο βαμβακι (Πανος Κυπαρισσης)
23 Φεβρουαρίου, 2022Νικηφορος Βρεττακος (απο Μπαμπη)
5 Φεβρουαρίου, 2022Αὐτή τήν τραχύτητα
τῶν λέξεων, ψυχή μου, πῶς τή μπορεῖς;
Χαμήλωσε τώρα, ἤ σώπασε,
ὅπως οἱ πέτρες, ἤ ὅπως
ὁ ἄλαλος πόνος, ἤ ἄλλαξε.
Γίνου κάτι ἄλλο. Κάτι σάν τήν ἀφή
τοῦ ἥλιου στά δάχτυλα
τοῦ τυφλοῦ.
Κλείσου τώρα καί γνέσε,
μαλλί τοῦ ἥλιου, τό αἷμα σου,
ζῶσε τόν κόσμο. Γίνου κλωστές,
ὥρα νά ὑφάνουμε.
Χρειάζεται ὁ κόσμος ροῦχα ψυχή μου,
γιά ὧρες βροχῆς, γιά ὧρες ἀνέμου,
γιά ὧρες ἀφέγγαρης λύπης
καί νύχτας. Γύρω ἀπό τήν
ἐρημιά τῆς ἐλπίδας, χρειάζεται ὁ κόσμος
ἕναν ὁρίζοντα. Γίνου καθώς
ἀπάνω ἀπ’ τούς λόφους κάποτε ὁ Μάης
βροχούλα μετάξινη:
Παρηγορία καί φῶς, στούς ὤμους
τοῦ κόσμου.
Νικ.Βρεττάκος