Σαν έρθει βαρύς Χειμώνας (Ειρήνη Γαρυφαλλάκη)

Η Γέννηση του Χριστου

Σ´αυτον εχουνε πρόσβαση (Χρ.Λάσκαρης)

Μη φεύγεις (Αντρει Βοζνιενσενσκι) -από Μπαμπη-

Μην φεύγεις

του Αντρέι Βοζνιενσένσκι

Μην φεύγεις,
Είσαι μέσα μου για πάντα,
Μην φεύγεις ούτε για μισή ώρα…
Θα γυρίσεις ξανά μετά από χίλια, χίλια χρόνια.
Μα καίει πάντα
Η δική σου η λαμπάδα. 

Μην φεύγεις
Απ’ την ζωή μου,
Μην φεύγεις βιαστικά ή ξαφνικά.
θα εξαφανιστούν όλα.
Μόνο που εσύ δεν ανήκεις σ’ αυτά.
Η εξαίρεση όλων να είσαι,
Μην φεύγεις. 

Μέσα μας αιώνια,
θα κρατήσει η έναστρη μας ώρα,
Αεροπλάνο
Που οι δύο μας πετάμε,
Πετάμε, πετάμε…
Δεμένοι με την ίδια ζώνη,
Εκτός του χρόνου,-
Στον ώμο μου λαγοκοιμάσαι,
Και σαν φωτιά
η παλάμη σου φεγγοβολά…

Μην φεύγεις
Απ’ τη ζωή μου
Μην φεύγεις ξαφνικά η βιαστικά.
Υπάρχουν χίλιες λάμπες
Και κάθε μια έχει χιλιάδες φώτα,
Μα μου χρειάζεται η δική σου η λαμπάδα.

Μην φεύγεις,
Μέσα μας ζει η Αγνότητα,
Μην φεύγεις
Ακόμη κι αν έρθει το τέλος.
Ακόμη κι αν εγώ εξαφανιστώ
Εσένα δεν θα σ’ αφήσω.

ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ (Σ.Σ.Χαρκιανακης)

Κωστας Λανταβος

Ηλιας Κεφαλας

Ένα δέντρο που τα δίνει όλα του Τόλη Νικηφόρου (απὸ Μπὰμπη)

Θέλω πάνω στον τάφο μου
να μεγαλώσει ένα δέντρο

να τρέφεται από το χώμα μου
να ψιθυρίζει μελωδίες του ανέμου
τα φύλλα του ν’ απλώνει στον ουρανό

να υμνεί το φως
για τα παιδιά να ‘ναι κρυψώνα
καταφύγιο για πουλιά κι αστέρια
δροσερή σκιά για τους ερωτευμένους

ας είναι ελιά ή ροδιά
ας είναι δέντρο ανώνυμο
απόλυτα ανιδιοτελές κι αθώο
ένα δέντρο που τα δίνει όλα

κι ας είναι αυτό το δέντρο η ψυχή μου

(2020)

Μαυρο βαμβακι (Πανος Κυπαρισσης)

Νικηφορος Βρεττακος (απο Μπαμπη)

Αὐτή τήν τραχύτητα
τῶν λέξεων, ψυχή μου, πῶς τή μπορεῖς;
Χαμήλωσε τώρα, ἤ σώπασε,
ὅπως οἱ πέτρες, ἤ ὅπως
ὁ ἄλαλος πόνος, ἤ ἄλλαξε.
Γίνου κάτι ἄλλο. Κάτι σάν τήν ἀφή
τοῦ ἥλιου στά δάχτυλα
τοῦ τυφλοῦ.
Κλείσου τώρα καί γνέσε,
μαλλί τοῦ ἥλιου, τό αἷμα σου,
ζῶσε τόν κόσμο. Γίνου κλωστές,
ὥρα νά ὑφάνουμε.
Χρειάζεται ὁ κόσμος ροῦχα ψυχή μου,
γιά ὧρες βροχῆς, γιά ὧρες ἀνέμου,
γιά ὧρες ἀφέγγαρης λύπης
καί νύχτας. Γύρω ἀπό τήν
ἐρημιά τῆς ἐλπίδας, χρειάζεται ὁ κόσμος
ἕναν ὁρίζοντα. Γίνου καθώς
ἀπάνω ἀπ’ τούς λόφους κάποτε ὁ Μάης
βροχούλα μετάξινη:
Παρηγορία καί φῶς, στούς ὤμους
τοῦ κόσμου.

Νικ.Βρεττάκος