Μιά μελωδία (Άγγελος Ερατεινός)

Τό τέλος τών στίχων

καί τό ταξίδι

ακίνητα χείλη

μιά νέα φωνή ακολουθούν

μιά μελωδία

Στο πρωινο ακουμπισμενος-Χ.Λάσκαρης-

• 

Αρσενι Ταρκοφκι (απο Μπαμπη)

Το καλοκαίρι λοιπόν πέρασε,
Θαρρείς και δεν υπήρξε.
Στο προσήλιο είναι ζεστά.
Μα δεν φτάνει αυτό μονάχα. 

Στο χέρι μου απλώθηκαν
Σαν φύλλο πενταδάκτυλο,
Όσα ήταν να συμβούν
Μα δεν φτάνει αυτό μονάχα. 

Τυχαίο δεν είναι πως
Δεν χάθηκε το καλό και το κακό,
Κάηκαν όλα κι είναι φωτεινά.
Μα δεν φτάνει αυτό μονάχα. 

Κάτω απ΄ τις φτερούγες της
Τα πήρε και τα έσωσε η ζωή.
Στ’ αλήθεια ήμουν τυχερός.
Μα δεν φτάνει αυτό μονάχα. 

Δεν έκαψε τα φυλλώματα,
Δεν έσπασε τα κλαδιά…
Γυαλί καθάριο είναι η μέρα
Μα δεν φτάνει αυτό μονάχα. 

Αρσένι Ταρκόφσκι

Θυμαται κανειςστην Ιθακη;

(αν δεν φαινεται,πατηστε στο κειμενο)

• 

Σε ενα δρομο ολο επιστρεφω (Χριστος Λασκαρης)

• 

Πως; (Α.Παγουλατος)

Σ.Σ.Χαρκιανάκης -Νοσταλγία παραμέτρων-Δομος

Τίτος Πατρίκιος-Ο δρόμος και πάλι-

• 

Επιγράμματα (Λ.Χαζιρογλου)

…..

Κρατα τον πυρσο

της ελπιδας

αναμμενο

για να γεννιέται η ζωη

στα σκοτεινά περάσματα.

Πέντε αξιόλογες σταγονες