Τούτη η ζωή
δεν είναι μονάχα στεναγμός
χιλιάδες σκαλοπάτια
σε οδηγούν στο φως
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Σχετικά
This entry was posted on 1 Ιουνίου, 2020 at 7:45 πμ and is filed under ποίηση. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
3 Ιουνίου, 2020 στο 6:43 πμ |
«Είναι το πρόσωπό μου φίλε
δεν έκανα τίποτα σοβαρό φίλε
σε παρακαλώ
σε παρακαλώ
σε παρακαλώ δε μπορώ να αναπνεύσω
σε παρακαλώ φίλε
κάποιος, σας παρακαλώ
σε παρακαλώ φίλε
δε μπορώ να αναπνεύσω
δε μπορώ να αναπνεύσω
σε παρακαλώ
(δεν ακούγεται)
ρε φίλε δε μπορώ να αναπνεύσω, το πρόσωπό μου
σήκω
δε μπορώ να αναπνεύσω
σε παρακαλώ, ένα γόνατο στο λαιμό μου
δε μπορώ να αναπνεύσω
γα*ώτο
θα
δε μπορώ να κουνηθώ
μαμά
μαμά
δε μπορώ
το γόνατό μου
o λαιμός μου
είμαι τελειωμένος
είμαι τελειωμένος
έχω κλειστοφοβία
πονάει το στομάχι μου
πονάει ο λαιμός μου
πονάει όλο μου το σώμα
λίγο νερό, κάτι
παρακαλώ
παρακαλώ
δε μπορώ να αναπνεύσω αστυνόμε
μη με σκοτώσεις
θα με σκοτώσουν ρε συ
έλα τώρα φίλε
δε μπορώ να αναπνεύσω
δε μπορώ να αναπνεύσω
θα με σκοτώσουν
θα με σκοτώσουν
δε μπορώ να αναπνεύσω
δε μπορώ να αναπνεύσω
σε παρακαλώ κύριε
σε παρακαλώ
σε παρακαλώ
σε παρακαλώ δε μπορώ να αναπνεύσω»
Και τότε τα μάτια του κλείνουν και τα παρακαλητά σταματούν. Λίγο αργότερα, ο Τζορτζ Φλόιντ κηρύχθηκε νεκρός.