This entry was posted on 27 Φεβρουαρίου, 2020 at 10:01 πμ and is filed under ποίηση. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
Διαβαίνω αγιάτρευτος μέσ’ στ’ όνειρό μου
σε δίχτυ μόνος της πρώτης σιωπής
έδειξα τα πτηνά διχάζεται ο δρόμος
η αλήθεια φαρδαίνει πάντα την ορμή.
Κ’ η μοίρα των άστρων
θα είναι τέφρα θα είναι μια μεγάλη πυρική
τώρα μαθαίνω το αίμα μου
δίχως τους δροσερούς υάκινθους
τώρα σε βλέπω δρόμε του καλού σαν ειδοποίηση με κρίνους
έχοντας το σακούλι τ’ αναστεναγμού
κι όλο πηγαίνω
πηγαίνω
στις
πηγές.
27 Φεβρουαρίου, 2020 στο 10:57 πμ |
Σκέψεις βουβές δεν μίλησαν
ήπιαν τα μυστικά τους
27 Φεβρουαρίου, 2020 στο 10:25 μμ |
ΕΡΗΜΟΣ ΣΑΝ ΤΗ ΒΡΟΧΗ
του Ν. Καρούζου
Διαβαίνω αγιάτρευτος μέσ’ στ’ όνειρό μου
σε δίχτυ μόνος της πρώτης σιωπής
έδειξα τα πτηνά διχάζεται ο δρόμος
η αλήθεια φαρδαίνει πάντα την ορμή.
Κ’ η μοίρα των άστρων
θα είναι τέφρα θα είναι μια μεγάλη πυρική
τώρα μαθαίνω το αίμα μου
δίχως τους δροσερούς υάκινθους
τώρα σε βλέπω δρόμε του καλού σαν ειδοποίηση με κρίνους
έχοντας το σακούλι τ’ αναστεναγμού
κι όλο πηγαίνω
πηγαίνω
στις
πηγές.
(Νίκος Καρούζος, Ποιήματα, Ίκαρος)