Είμαι τόσο μικρός περπατώντας στην ακρογιαλιά
τη νύχτα κάτω απ’ τον απέραντο ουρανό.
Η υγρή άμμος ζωντανεύει κάτω απ’ τα πόδια μου
και τα κύματα επιτίθενται βίαια στην ακτή.
Απομακρύνομαι απ’ τον παράκτιο δρόμο περιπάτου
με τις πολύχρωμες σερπαντίνες των ανθρώπων
και τα ξενοδοχεία με τα τρεμουλιαστά τους φώτα.
Ο άνεμος αναστενάζει για εκατοντάδες μίλια.
Εξαφανίζομαι τόσο μακριά μες στο σκοτάδι
έχω χαθεί από προσώπου γης.
Είμαι ένα μικροσκοπικό θαλασσινό κοχύλι
που έχει παρασυρθεί μυστικά στην ακτή
Και κουβαλά τον ήχο του ωκεανού
που πλημμυρίζει σαν κύμα το σώμα του. Είμαι
τόσο μικρός τώρα που κανείς δεν μπορεί να με δει.
Πως μπορώ να γεμίσω με μια τέτοια πελώρια αγάπη ;
[Μετάφραση: Κώστας Λιννός]
Ἀέρα Πατέρα 