Ἃγιος Γρηγὸριος ἱερομὰρτυς ἐπὶσκοπος τῆς Μεγὰλης Ἀρμενὶας

Εἰδὼς τό, Γρηγορεῖτε, τοῦ Θεοῦ Λόγου, Θεοῦ καλοῦντος, γρηγορῶν ὤφθης Πάτερ, Ἀρμενίης μεγάλης θάνε Γρηγόριος τριακοστή.

Ο Άγιος Γρηγόριος ήταν γιος του Ανάκ, που ήταν συγγενής του βασιλιά της Μεγάλης Αρμενίας, Κουσαρώ (290 μ.Χ.). Ο Ανάκ, λοιπόν, σε συνεργασία με το βασιλιά των Περσών Αρτασείρα, σκότωσε τον Κουσαρώ. Αλλά οι σατράπες της Αρμενίας εκδικήθηκαν το φόνο του, σκοτώνοντας τον Ανάκ και όλη του την οικογένεια. Διασώθηκαν μόνο δύο παιδιά του, που ένας ήταν ο Γρηγόριος. Στην Καισαρεία συνέβη να συναντηθούν ο γιος του φονιά Ανάκ, Γρηγόριος, και ο γιος του θύματος Τηριδάτης. Τότε ο Γρηγόριος σπούδαζε με ζήλο τα Ιερά γράμματα, (στην Καισαρεία της Καππαδοκίας από τον εκεί αρχιεπίσκοπο Λεόντιο), που μεταξύ άλλων λένε: «τελείων δὲ ἐστὶν ἡ στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ» (Εβραίους, ε’ 14.1). Δηλαδή, η στερεά και υψηλότερη πνευματική τροφή είναι για τους τέλειους χριστιανούς, που από την άσκηση έχουν τα πνευματικά αισθητήρια γυμνασμένα στο να διακρίνουν εύκολα μεταξύ του καλού και κακού. Γυμνασμένος, λοιπόν, και ο Γρηγόριος στη διάκριση, όχι μόνο δεν αποστράφηκε τον Τηριδάτη, αλλά τον πλησίασε με αγάπη, αποδοκίμασε την πράξη του πατέρα του και τον βοήθησε σε κάποια ασθένεια του. Όταν αργότερα ο Τηριδάτης έγινε βασιλιάς Αρμενίας, βασάνισε φρικτά τον Γρηγόριο (που τότε ήταν επίσκοπος Αρμενίας). Διέταξε μάλιστα, να τον ρίξουν σε λάκκο με φίδια και άλλα ερπετά. Ο Γρηγόριος όχι μόνο δεν έπαθε τίποτα αλλά επέζησε για 15 χρόνια τρεφόμενος με το ψωμί που του πήγαινε κρυφά μια χήρα. Ο Θεός, όμως, επέτρεψε να γίνει ο Τηριδάτης σχιζοφρενής. Αλλά δια των προσευχών του Γρηγορίου θεραπεύθηκε, μετανόησε και βαπτίσθηκε χριστιανός με όλο του το έθνος.

Στὴν Σκὴτη τῆς Ἁγὶας Ἂννας

Χαϊκοῦ (Ντὲμης Κυριακοῦ)

1)

Ὸ,τι ἀγγὶζω,

παρουσὶα φωτεινὴ

Ἐσὺ πὰντοτε.

2)

Κὰτωθεν πὲτρας

Ἐσὺ,νσπὶθα κρυμμὲνη,

λαμπυρὶζοντας.

3)

Καῖς χωρὶς νὰ καῖς

ὡς καιομὲνη βὰτος.

Ὀφθαλμῶν δὲος.

 

(Ν.Κυριακοῦ-Albedo-Ἀρχὲτυπο-)

CHOPIN – NOCTURNE NO.20 IN C-SHARP MINOR

Χαϊκοῦ (Ντὲμης Κυριακοῦ)

1)

Φῶς τοῦ φεγγαριοῦ,

ἁγιὸκλημα μακρινὸ,

ἀρωματὶζει.

2)

Μυρωδιὰ βροχῆς,

παρουσὶα φωτεινὴ

στὴ βουνοπλαγιὰ.

3)

Νιὸτης ψὶθυρος

στὸ σκοτὰδι κρυμμὲνος,

ὃλα τὰ χρὸνια.

 

(Ντὲμης Κυριακοῦ-Albedo-Αρχὲτυπο)

Robert Frank (1924-Ἀμερικανὸς φωτογρὰφος)

Chopin – Spring Waltz

Σου το ‘πα για τα σύννεφα του Πωλ Ελυάρ (ἀπὸ τὸν Μπὰμπη)

 

Σου το ‘πα για τα σύννεφα
Σου το ’πα για το δέντρο το θαλασσινό
Για κάθε κύμα και για τα πουλιά μέσα στα φύλλα
Για του ρόχθου τα βότσαλα
Τα χέρια τα ζεστά και γνώριμα
Για το μάτι που γίνεται πρόσωπο ή τοπίο
Και του δίνει ο ύπνος πάλι το χρώμα τ’ ουρανού του
Για τη νύχτα που την ήπιανε όλη
Για της δημοσιάς την καγκελόπορτα
Για τ’ ανοιχτό παράθυρο για το ξέσκεπο μέτωπο
Σου το ’πα για τους στοχασμούς σου για τα λόγια σου
Κάθε χάδι κάθε πίστη μες στο μέλλον επιβιούν.

μετάφραση: Ο. Ελύτη, Δεύτερη γραφή, Ίκαρος

Robert Frank (1924-Ἀμερικανὸς φωτογρὰφος)

Χαϊκοῦ τῶν ἐποχῶν (Λ.Τσαμαντὰνη)

1)

Κλαδεὺω ξηρὰ

κλαδιὰ,τῶν παιδιῶν κὸβω

τὶς ἀφὲλειες.

2)

Ὂχι, μὴν κλὰψεις,

σὺννεφο.Στὸν ἂνεμο

ἀφὲσου,φὺγε.

3)

Βρὲχει κὶτρινα

μικρὰ φὺλλα τὸ δὲνδρο-

τὰ χαλιὰ στρὼνει.

 

(Λ.Τσαμαντὰνη-ΧαΪκοῦ τῶν ἐποχῶν)