This entry was posted on 30 Αυγούστου, 2016 at 9:59 πμ and is filed under μουσική ...τραγούδι. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
Ένα πουλί κάθησε πάνω στα κάγκελα του κήπου, κάτι είπε στην κοπέλα της βεράντας, αλλά εκείνη δεν άκουσε. Βούιζε ο κόσμος από τα τζιτζίκια.
Και τότε σκέφτηκα πως αυτή τη σκηνή θα τη θυμηθώ κάποτε, ύστερα από χρόνια, και θα κλάψω απαρηγόρητος.
30 Αυγούστου, 2016 στο 9:48 μμ |
Καλοκαίρι
του Τάσου Λειβαδίτη
Ένα πουλί κάθησε πάνω στα κάγκελα του κήπου, κάτι είπε στην κοπέλα της βεράντας, αλλά εκείνη δεν άκουσε. Βούιζε ο κόσμος από τα τζιτζίκια.
Και τότε σκέφτηκα πως αυτή τη σκηνή θα τη θυμηθώ κάποτε, ύστερα από χρόνια, και θα κλάψω απαρηγόρητος.
(Από την συλλογή Τα χειρόγραφα του Φθινοπώρου)
31 Αυγούστου, 2016 στο 12:59 μμ |
Τί όμορφο….