ΣΤ᾽ Κυριακὴ Ματθαὶου

(Ματθ. 9,1-8)

Τῷ καιρῷ ἐκείνω, ἐμβὰς ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ πλοῖον,

1. διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.

2. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.

3. καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ.

4. καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;

5. τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει;

6. ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας –τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.

7. καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.

8. ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.

 

 

Πρὸς Κατουνὰκια

Harris Lambrakis Quartet – Sophia

Robert Frank (1924-Ἀμερικανὸς φωτογρὰφος)

Ἀρχαὶ ὡδὶνων (Σ.Σ.Χαρκιανὰκης)

Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συνεχισθοῦν γιὰ πολὺ

τὲτοιας λογῆς ἐκκρεμὸτητες:

Ὃταν ἀκὸμη

καὶ τ᾽ἀδὲλφια δὲν μιλοῦνε πιὰ

τὴν ἲδια γλῶσσα

σημαὶνει πὼς βασὶλεψεν ὁ ἣλιος

κατὰ ἀνατολὴ

κι᾽ ἂς μὴν ἐπὲδωκες ἀκὸμη ἐπὶσημα

τὰ διαπὶστευτὴριὰ της

ἡ νὺχτα.

 

(Σ.Σ.Χαρκιανὰκης-Χὲρια σκιᾶς-Παρατηρητὴς)

Ἐν πλὴρει ἀμηχανὶᾳ (Σ.Σ.Χαρκιανὰκης)

Σὲ δρὸμους μὲ ἂπειρες στροφὲς

  σὰν ἒντερα προβὰτου

Ezra Pound

 

Πολλἐς φορὲς οἱ δρὸμοι μας

γὶνονται ἀνεξιχνὶαστοι

κι ἂς ἦταν τὸ ξεκὶνημα

ὁλὸλευκος ὂρθρος

ὑποταγμὲνος ἐν πλὴρει ἀμηχανὶᾳ

στὸ αἲτημα

τοῦ  ῾῾εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ᾽᾽.

 

(Σ.Σ.Χαρκιανὰκης-Ἐπιφυλὰξεις-Δὸμος)

Robert Frank (1924-Ἀμερικανὸς φωτογρὰφος)

Χαϊκοῦ (Λ.Τσαμαντὰνη)

1)

Ζὲστη-μαχαὶρι

ἀναὶμακτα τὰ ὁστὰ

σκὶζει τῶν γὲρων.

2)

Μαῦρο ἒνδυμα.

Ἂρωμα.Τὸ φερμουὰρ

κλεὶνω τῆς νὺχτας.

3)

Φωτεινὴ νὺχτα

κειμὴλια τῆς φὺσης

ἐπαργυρὼνει.

 

(Λ.Τσαμαντὰνη-Χαϊκοῦ τῶν ἐποχῶν-Γαβριηλὶδης)

Robert Frank (1924-Ἀμερικανὸς φωτογρὰφος)

Ὁ Ἃγιος Παντελεὴμων

Γαλακτόμικτον, Μάρτυς, αἷμα σῆς κάρας, Δι’ ἣν ὑδατόμικτον ὁ Χριστὸς χέει. Φάσγανον ἑβδομάτῃ λάχεν εἰκάδι Παντελεήμων.

Ο Άγιος Παντελεήμων (Παντελέων το πρότερον όνομα) καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε στα χρόνια του Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο Ευστόργιος, ο οποίος ήταν εθνικός και μετά τις νουθεσίες του γιου του έγινε χριστιανός. Μητέρα του ήταν η Ευβούλη, η οποία προερχόταν από χριστιανική οικογένεια (βλέπε 30 Μαρτίου). Εκπαιδεύτηκε στην ιατρική από τον Ευφρόσυνο και κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη και βαπτίσθηκε από τον πρεσβύτερο Ερμόλαο (βλέπε 26 Ιουλίου) που ήταν ιερέας της Εκκλησίας της Νικομήδειας. Κάποια στιγμή όταν οχιά δάγκωσε έναν νεαρό και ουσιαστικά τον θανάτωσε ο Άγιος Παντελεήμονας επικαλούμενος τον Χριστό τον ανάστησε. Αφορμή του μαρτυρίου του στάθηκε ένα ακόμα θαύμα του Αγίου. Κάποτε είχε θεραπεύσει έναν τυφλό, ο οποίος και ανέφερε το γεγονός της θεραπείας του στον βασιλιά, λέγοντάς του ότι τον θεράπευσε ο Παντελέων στο όνομα του Χριστού, στον οποίο και ο ίδιος πλέον πίστευε. Ο βασιλιάς αφού τον άκουσε, αμέσως διέταξε και τον αποκεφάλισαν. Ο ίδιος ο Παντελέων προσήχθη στον βασιλιά, ο οποίος διέταξε τον βασανισμό του με σκοπό την άρνηση της πίστεώς του. Ο Άγιος βασανίσθηκε σκληρά με διάφορους τρόπους, όμως δεν υπέκυψε στις πιέσεις αφού ο Κύριος εμφανίσθηκε μπροστά του με τη μορφή του πνευματικού του Ερμόλαου και του έδωσε θάρρος. Τέλος διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του και τότε ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που τον καλούσε όχι ως Παντελέοντα αλλά ως Παντελεήμονα. Μόλις όμως ο δήμιος άπλωσε το χέρι του για να κόψει με το σπαθί του το κεφάλι του Αγίου, το σπαθί λύγισε και το σίδερο έλιωσε σαν κερί. Μπροστά σε τέτοιο θαύμα και οι παραβρισκόμενοι στρατιώτες έγιναν χριστιανοί. Τότε ο Άγιος εκουσίως παραδόθηκε στο μαρτύριο. Λέγεται ότι από τη πληγή του δεν έτρεξε αίμα αλλά γάλα και το δέντρο της ελιάς, στο οποίο τον είχαν δέσει καρποφόρησε ξαφνικά.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Ἀθλοφόρε Ἅγιε, καὶ ἰαματικὲ Παντελεῆμον, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.