Κυριακή Β’ Λουκά

(Λουκ. 6,31-36)

Εἶπεν ὁ Κύριος·

31. καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως.

32. καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι.

33. καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι.

34. καὶ ἐὰν δανείζητε παρ’ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα.

35. πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς.

36. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.

Σταυροί στ΄Άγιον Όρος (Κατουνάκια)

Σταυροί στ’ Άγιον Όρος (πέρασμα ΄΄πόρτες΄΄)

Σταυροί στ΄Άγιον Όρος (πέρασμα ΄΄πόρτες΄΄)

Τα τετράστιχα της πικρής βροχής (Τάκης Μενδράκος)

Θέλω νὰ γράψω ἕνα ποίημα,
ἀλλὰ οἱ λέξεις μου ξεφεύγουν
καὶ μένει μόνον ἕνα μούδιασμα,
ποῦ τὴν ἐπιθυμία μου θυμίζει.

———-

Ἀκούω ἀντίλαλο κι ὄχι τὸν ἦχο.
Βλέπω τὶς σκιὲς κι ὄχι τὰ σχήματα.
Γεύομαι μνήμη ἁλμύρας κι ὄχι θάλασσα.
Φοράω τρύπιο σκοῦφο κι ὄχι κότινο.

(ΤΑΚΗΣ ΜΕΝΔΡΑΚΟΣ-ΤΑ ΤΕΤΡΑΣΤΙΧΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΗΣ ΒΡΟΧΗΣ-ΑΓΡΑ)

Σταυροί στ΄Αγιον Όρος (πρός Μ.Αγία Άννα)

Σταυροί στ΄Αγιον Όρος (πρός Αγία Άννα)

Σταυροί στ΄Άγιον Όρος (Κατουνάκια)

Σταυροί στ΄Αγιον Όρος (Κατουνάκια)

Τα τετράστιχα της πικρής βροχής (Τάκης Μενδράκος)

Ἀξιώθηκα τῆς μακροθυμίας σου,
Κύριε,
μοῦ ‘λειψε ὅμως ἡ ὀργή σου
κι ἐνιωσα τόσο μόνος !

———–

-Τί ἔγιναν τὰ κυπαρίσσια;
– Τὰ ‘κοψαν
γιατί τὸ τοπίο
βρῆκε ἄλλους τρόπους νὰ πενθεῖ

(ΤΑΚΗΣ ΜΕΝΔΡΑΚΟΣ-ΤΑ ΤΕΤΡΑΣΤΙΧΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΗΣ ΒΡΟΧΗΣ-ΑΓΡΑ)