Archive for 1 Ιανουαρίου 2012
Καλή χρονιά ! ! !
Ιανουαρίου 1, 2012Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ιανουαρίου 1, 2012ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Λουκ. β´ 20-21, 40-52)
Βασίλειος ο μέγας αρχιεπίσκοπος Καισαρείας Καππαδοκίας
Ιανουαρίου 1, 2012Βίος καὶ Πολιτεία τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου
Ὁ Ἅγιος Βασίλειος, γεννημένος τὸ 330μ.Χ. στὴ Νεοκαισάρεια τοῦ Πόντου ἀπὸ γονεῖς εὐγενεῖς μὲ δυνατὸ χριστιανικὸ φρόνημα, ἔμελλε νὰ γίνει Μέγας πνευματικὸς διδάσκαλος καὶ κορυφαῖος θεολόγος καὶ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἡ χριστιανική του ἀνατροφὴ καὶ ἡ πνευματική του πορεία τὸν ὁδήγησαν στὴν Θεία θεωρεῖα τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου, καὶ στὴν αὐστηρὴ ἀσκητικὴ ζωή, παράλληλα μὲ τὸ ποιμαντικό, παιδαγωγικὸ καὶ φιλανθρωπικό του ἔργο.
Ὁ πατέρας τοῦ Βασίλειος ἦταν καθηγητὴς ρητορικῆς στὴ Νεοκαισάρεια καὶ ἡ μητέρα τοῦ Ἐμμέλεια ἀπόγονος οἰκογένειας Ρωμαίων ἀξιωματούχων. Στὴν οἰκογένεια ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Βασίλειο ὑπῆρχαν ἄλλα ὀκτὼ παιδιά. Μεταξὺ αὐτῶν, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, ὁ Ὅσιος Ναυκράτιος ἀσκητὴς καὶ θαυματουργός, ἡ Ὁσία Μακρίνα καὶ ὁ Ἅγιος Πέτρος, Ἐπίσκοπος Σεβαστείας.
Τὰ πρῶτα γράμματα, τοῦ τὰ δίδαξε ὁ πατέρας του. Συνέχισε τὶς σπουδές του στὴν Καισαρεία τῆς Καππαδοκίας, στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ στὴν Ἀθήνα. Ἐκεῖ σπούδασε γεωμετρία, ἀστρονομία, φιλοσοφία, ἰατρική, ρητορικὴ καὶ γραμματική. Οἱ σπουδὲς τοῦ διήρκησαν τεσσεράμισι χρόνια. Ἡ ἀσκητική του ζωὴ ξεκίνησε ἤδη ἀπὸ τὰ χρόνια ὅπου φοιτοῦσε στὴν Ἀθήνα. Ὁ σοφὸς δάσκαλος τοῦ Εὔβουλος ἐντυπωσιασμένος ἀπὸ τὴν αὐστηρὴ νηστεία, τοῦ Ἅγιου, καὶ μετὰ τὴν παραίνεσή του, λέγεται ὅτι ἔγινε Χριστιανός.
Συμφοιτητὲς τοῦ ἦταν καὶ δύο νέοι ποὺ ἔμελλε νὰ διαδραματίσουν σπουδαῖο ρόλο στὴν ἱστορία. Ὁ ἕνας, φωτεινὸ ὁ Ἅγιος καὶ Μέγας Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας ὁ Θεολόγος Γρηγόριος καὶ ὁ ἄλλος μελανὸ στὸν ἀντίποδα, προδότης τοῦ Ἰησοῦ, εἰδωλολάτρης καὶ διώκτης τῶν Χριστιανῶν, ὁ Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης. Κατὰ τὴν διάρκεια αὐτῶν τῶν ἐτῶν, ὁ Ἅγιος Βασίλειος καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀνέπτυξαν μεγάλη καὶ ἰσχυρὴ φιλία. Ταυτόχρονα μὲ τὶς σπουδές τους, εἶχαν ἱεραποστολικὴ δράση. Διοργάνωναν χριστιανικὲς συγκεντρώσεις, στὶς ὁποῖες ἀνέλυαν θρησκευτικὰ ζητήματα. Ἵδρυσαν ἐπίσης καὶ τὸν πρῶτο φοιτητικὸ χριστιανικὸ σύλλογο.
Ἐπέστρεψε στὴν Καισαρεία τὸ καλοκαίρι τοῦ 356μ.Χ. καὶ συνεχίζοντας τὴν παράδοση τοῦ πατέρα του, ἔγινε καθηγητὴς τῆς ρητορικῆς. Τὸ 358 μ.Χ. ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὸ θάνατο τοῦ ἀδερφοῦ τοῦ μοναχοῦ Ναυκρατίου, καθὼς καὶ μὲ τὴν παρότρυνση τῆς ἀδερφῆς τοῦ Μακρίνας, βαπτίζεται Χριστιανός, καὶ ἀποφασίζει νὰ ἀφιερώσει τὸν ἑαυτό του στὴν ἀσκητικὴ πολιτεία. Ἀποσύρθηκε λοιπὸν σὲ ἕνα κτῆμα τῆς οἰκογενείας του στὸν Πόντο. Χαρακτηριστικό της μεγαλοψυχίας τοῦ εἶναι, ὅτι μετὰ τὴν βάπτιση τοῦ δώρισε στοὺς φτωχοὺς καὶ στὴν ἐκκλησία τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς περιουσίας του. Τὸ φθινόπωρο τοῦ ἴδιου ἔτους ξεκινᾶ ἕνα ὁδοιπορικὸ σὲ γνωστὰ κέντρα ἀσκητισμοῦ τῆς Ἀνατολῆς, Αἴγυπτο, Παλαιστίνη, Συρία καὶ Μεσοποταμία, ἐπιθυμώντας νὰ συναντήσει πολλοὺς ἀσκητὲς καὶ μοναχοὺς γιὰ νὰ γνωρίσει τὸν τρόπο ζωῆς τους. Ὅταν γύρισε στὸ Πόντο ἀπὸ τὸ ταξίδι αὐτό, μοίρασε καὶ τὴν ὑπόλοιπη περιουσία του καὶ ἀποσύρθηκε στὸ κτῆμα τοῦ ἐπιθυμώντας νὰ ζήσει πλέον ὡς μοναχός. Ἐκεῖ ἔγραψέ τους: «Κανονισμοὺς διὰ τὸν Μοναχικὸν βίον», κανόνες ποὺ ρυθμίζουν τὴν ζωὴ στὰ μοναστήρια μέχρι τὶς μέρες μας. Μὲ τὴν ὑψηλή του κατάρτιση στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ τὸν ἀσκητικό, θαυμαστό του βίο, ἡ φήμη τοῦ Ἁγίου Βασιλείου ἐξαπλώθηκε μὲ τὸν καιρὸ σὲ ὅλη τὴν Καππαδοκία. Ἔτσι καὶ ὁ Μητροπολίτης τῆς Καισαρείας Εὐσέβιος πραγματοποιώντας τὴν Θεία Βούληση ἀλλὰ καὶ αὐτὴ τῶν χριστιανῶν τῆς περιοχῆς, χειροτόνησε τὸ 364 μ.Χ. τὸν Ἅγιο Βασίλειο πρεσβύτερο. Τὸ 370 μ.Χ., μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Εὐσεβίου καὶ σὲ ἡλικία 41 ἐτῶν, τὸν διαδέχθηκε ὁ Ἅγιος Βασίλειος στὴν ἐπισκοπικὴ ἕδρα, μὲ τὴ συνδρομὴ τοῦ Εὐσεβίου ἐπισκόπου Σαμοσάτων καὶ τοῦ Γρηγορίου ἐπισκόπου Ναζιανζοῦ. Ἐπίσκοπος πλέον, ὁ Ἅγιος Βασίλειος ἀντιμετώπισε τὴν προσπάθεια τοῦ Αὐτοκράτορα Οὐάλη νὰ ἐπιβάλει τὸν Ὁμοιανισμὸ (ρεῦμα τοῦ Ἀρειανισμοῦ), ἐπικοινωνώντας μέσω ἐπιστολῶν μὲ τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας καὶ τὸν Πάπα Ρώμης Δάμασο. Στὸν τόπο του ,στὴν περιφέρεια τῆς δικῆς του ποιμαντικῆς εὐθύνης εἶχε νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν ἔντονη παρουσία τοῦ ἀρειανικοῦ στοιχείου καὶ ἄλλων κακοδοξιῶν. Ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ φαίνονται οἱ προσπάθειες ποὺ κατέβαλε γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς σιμωνίας τῶν ἐπισκόπων, γιὰ τὴν ἀνάδειξη ἄξιων κληρικῶν στὸ ἱερατεῖο, καθὼς καὶ γιὰ τὴν πιστὴ ἐφαρμογὴ τῶν ἱερῶν κανόνων ἀπὸ ὅλους τους πιστοὺς καὶ φανερώνεται ἐπίσης ἡ ποιμαντικὴ φροντίδα στὰ ἀποκομμένα καὶ περιθωριοποιημένα μέλη τῆς Ἐκκλησίας.
Στὴν οἰκουμενικὴ Ἐκκλησία ὁ Μέγας Βασίλειος οὐσιαστικὰ ἀναλαμβάνει τὰ πνευματικὰ ἡνία ἀπὸ τὸ Μέγα Ἀθανάσιο, ὁ ὁποῖος γηραιὸς πλέον, ἀποσύρεται ἀπὸ τὴν ἐνεργὸ δράση. Ἐργάζεται συνεχῶς γιὰ τὴν ἐπικράτηση τῶν ὀρθόδοξων χριστιανικῶν ἀρχῶν καὶ ὑπερασπίζεται μὲ σθένος τὸ δογματικὸ προσανατολισμὸ τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Νίκαιας.
Ὁ Ἅγιος Βασίλειος, βοηθοῦσε πάντοτε τοὺς ἀδικημένους καὶ κουρασμένους, τοὺς πεινασμένους καὶ τοὺς ἀρρώστους, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ γένος, τὴ φυλὴ καὶ τὸ θρήσκευμα. Ἔτσι τὸ ὅραμά του τὸ ἔκανε πραγματικότητα ἱδρύοντας ἕνα πρότυπο καὶ γιὰ τὶς μέρες μᾶς κοινωνικὸ καὶ φιλανθρωπικὸ σύστημα, τὴ «Βασιλειάδα». Ἕνα ἵδρυμα ποὺ λειτουργοῦσε νοσοκομεῖο, ὀρφανοτροφεῖο, γηροκομεῖο καὶ ξενώνας γιὰ τὴν φροντίδα καὶ ἰατρικὴ περίθαλψη τῶν φτωχῶν ἀρρώστων καὶ ξένων. Τὶς ὑπηρεσίες τοῦ τὶς πρόσφερε τὸ ἵδρυμα δωρεὰν σὲ ὅποιον τὶς εἶχε ἀνάγκη. Τὸ προσωπικό του ἱδρύματος αὐτοῦ ἦταν ἐθελοντὲς ποὺ προσφέρανε τὴν ἐργασία γιὰ τὸ καλό του κοινωνικοῦ συνόλου. Ἦταν ἕνα πρότυπο καὶ σὲ ἄλλες ἐπισκοπὲς καὶ στοὺς πλουσίους ἕνα μάθημα νὰ διαθέτουν τὸν πλοῦτο τους μὲ ἕνα ἀληθινὰ χριστιανικὸ τρόπο. Πραγματικὰ εἶναι ἄξιο θαυμασμοῦ ἡ ἔμπνευση ποὺ εἶχε ὁ Ἅγιος Βασίλειος ,τὸν 4ο αἰώνα μ.Χ. νὰ ἱδρύσει καὶ νὰ λειτουργήσει ἕνα τέτοιο ἵδρυμα – πρότυπο.
Καταπονημένος ἀπὸ τὴν μεγάλη δράση ποὺ ἀνέπτυξε σὲ τόσους πολλοὺς τομεῖς ,ἐναντίον τῶν διαφόρων κακοδοξιῶν καὶ εἰδικά της αἱρέσεως τοῦ Ἀρειανισμοῦ, μὴ διστάζοντας πολλὲς φορὲς νὰ ἀντιταχθεῖ μὲ τὴν ἑκάστοτε πολιτικὴ ἐξουσία, μὲ ὄπλα τοῦ τὴν πίστη καὶ τὴν προσευχή, μὲ τὰ κηρύγματα καὶ τοὺς λόγους του, μὲ τὰ πολλὰ ἀσκητικὰ καὶ παιδαγωγικὰ συγγράμματα, καθὼς καὶ τὴν ἀσκητικὴ ζωὴ τοῦ ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας παραδίδει τὸ πνεῦμα στὸ Θεὸ τὴν 1η Ἰανουαρίου τοῦ 379 μ.Χ. σὲ ἡλικία 49 ἐτῶν. Ὁ θάνατός του βυθίζει στὸ πένθος ὄχι μόνο τὸ ποίμνιό του ἀλλὰ καὶ ὅλο τὸ χριστιανικὸ κόσμο τῆς Ἀνατολῆς. Στὴν κηδεία τοῦ συμμετέχει καὶ ἕνα πλῆθος ἀνομοιογενὲς ἀπὸ ἄποψη θρησκευτικῆς καὶ ἐθνικῆς διαφοροποιήσεως. Τὸ ὑψηλῆς σημασίας θεολογικὸ καὶ δογματικό του ἔργο καθὼς καὶ ἡ λειτουργικὴ καὶ πρωτότυπη ἀνθρωπιστική του δράση, εἶναι ἡ μεγάλη παρακαταθήκη ποὺ μᾶς ἄφησε. Ἡ μνήμη τοῦ τιμᾶται ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Καθολικὴ Ἐκκλησία τὴν 1ην Ἰανουαρίου. Ἀπὸ τὸ 1081μ.Χ. ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης Ἰωάννης Μαυρόπους (ὁ ἀπὸ Εὐχαΐτων) θέσπισε ἕναν κοινὸ ἑορτασμὸ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Ἰωάννη τοῦ Χρυσοστόμου καὶ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, στὶς 30 Ἰανουαρίου, ὡς προστατῶν τῶν γραμμάτων καὶ τῆς παιδείας.
Μὲ σοφία, στὸ ἀπολυτίκιο τοῦ ἀναφέρεται ἡ φράση «… τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας…». Καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, στὸν Ἐπιτάφιο γιὰ τὸν καλὸ καὶ Μέγα φίλο του Ἅγιο Βασίλειο, ἀποδίδει σ’ αὐτόν, μὲ τὴν ποιητικὴ καὶ βαθιὰ στοχαστικὴ ματιά του, τὸ χαρακτηρισμὸ «παιδαγωγὸς τῆς νεότητος»
Ο Μ. Βασίλειος, ἐκτὸς τῶν ἄλλων θαυμάσιων καὶ Θείας ἐμπνεύσεως ἔργων του, ἔγραψε καὶ τὴν ἐκτενὴ καὶ κατανυκτικὴ Θεία Λειτουργία, πού, μετὰ τὴν ἐπικράτηση τῆς συντομότερης Θείας Λειτουργίας τοῦ Ἄγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τελεῖται 10 φορὲς τὸ χρόνο
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος Α’.
Εἰς πάσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου,
ὡς δεξαμένην τὸν λόγον σου
δὶ’ οὐ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας,
τὴν φύσιν τῶν ὄντων ἐτράνωσας,
τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας,
Βασίλειον ἱεράτευμα, Πάτερ ὅσιε,
Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε,
δωρῆσθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Παρμενίδης,Αβικέννας, Άνσελμος
Ιανουαρίου 1, 20121)
ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ
-510 περίπου π.Χ-
(Χρὴ τὸ λέγειν τὲ νοεῖν τ’ ἐὸν ἔμμεναι.
ἔστι γὰρ εἶναι,
μηδὲν δ’ οὐκ ἐστὶν)
Ό, τι σκέφτηκες
ὑπάρχει. Τὸ τίποτα
λοιπὸν ὑπάρχει.
2)
ΑΒΙΚΕΝΝΑΣ
980-1037
(Τὸ βιβλίο τῆς θεραπείας)
Ἡ Πρώτη Ἀρχὴ
εἲν’ ὁ Θεός.Τὰ πάντα
ἔχουν αἴτιο.
3)
ΑΝΣΕΛΜΟΣ
1033-1109
(Proslogion)
Ἀφοῦ ὑπάρχει
ἔννοια ‘’θεός’’,Θεὸς
ὑπάρχει.Ἁπλό.
(ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ-Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΣΕ 100 ΧΑΪΚΟΥ-Ἐκδόσεις Πατάκη)