This entry was posted on Ιουλίου 13, 2010 at 12:03 πμ and is filed under 'Αγιον Όρος, φωτογραφίες. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
… κι έτσι καθώς κοιτούσα μια μπροστά και μια πίσω το δρόμο που ανοίγει το καράβι, το δρόμο που αφήνει, σκεφτόμουν πως έτσι διαβαίνουμε τη ζωή κι εμείς… προχωράμε, ανοίγουμε δρόμους, αφήνουμε ίχνη, κι ύστερα όλα γίνονται πάλι ήσυχο νερό που όλα τα χωνεύει κι ίσως τα κρατά σε κάποια μνήμη άλλογη…
Ιουλίου 13, 2010 στο 10:11 πμ |
ο δρόμος τελειώνει όταν αρχίζει το βουνό; όταν η θάλασσα βρίσκει στεριά;
Ιουλίου 13, 2010 στο 4:40 μμ |
…Kαι τα δυό σωστά είναι Κατερίνα…..
Ιουλίου 13, 2010 στο 8:48 μμ |
η φωτογραφία
και η μνήμη
είναι ξαδέλφια
Ιουλίου 14, 2010 στο 8:10 μμ |
… κι έτσι καθώς κοιτούσα μια μπροστά και μια πίσω το δρόμο που ανοίγει το καράβι, το δρόμο που αφήνει, σκεφτόμουν πως έτσι διαβαίνουμε τη ζωή κι εμείς… προχωράμε, ανοίγουμε δρόμους, αφήνουμε ίχνη, κι ύστερα όλα γίνονται πάλι ήσυχο νερό που όλα τα χωνεύει κι ίσως τα κρατά σε κάποια μνήμη άλλογη…
Ιουλίου 14, 2010 στο 10:13 μμ |
όλα, όμως, γράφονται στο βυθό…
Ιουλίου 15, 2010 στο 10:18 πμ |
Οh… yesssssss……….
Ιουλίου 15, 2010 στο 10:19 πμ |
… και στον ουρανό…….
Ιουλίου 15, 2010 στο 2:04 μμ |
………………………….
Ἡ μνήμη δέν ἀντέχεται
Θά πιῶ νερό τῆς λήθης
θά τά σβ’ἠσω ὅλα
Πρέπει νά ὑπάρχω
……..
K. ΛΑΝΤΑΒΟΣ
Ιουλίου 16, 2010 στο 8:49 μμ |
Ἡ μνήμη δέν ἀντέχεται…
…αλλά συγχωρείται…
Ιουλίου 18, 2010 στο 9:11 μμ |
σαν βέλος που χαράζει πορεία….όταν φύγει από το τόξο…
Ιουλίου 18, 2010 στο 10:03 μμ |
…κι εσύ δίκιο έχεις…που έλεγε ο Ναστραντίν Χότζας…(κολάει σ’όλους…)