Ἔζησα κοντά
στούς ζωντανούς ἀνθρώπους
κι ἀγάπησα
τούς ζωντανούς ἀνθρώπους
ὅμως ἡ καρδιά μου
ἦταν πιό κοντά
στούς ἄγριους ἄρρωστους
μέ τά φτερά
στούς μεγάλους ἀπεριόριστους
τρελούς
κι ἀκόμα
στούς θαυμάσια πεθαμένους
(ΜΙΛΤΟΥ ΣΑΧΤΟΥΡΗ ΄΄ΠΟΙΗΜΑΤΑ΄΄-1945-1971-Ἐκδόσεις Κέδρος)
Ἀέρα Πατέρα 
26 Μαΐου, 2010 στο 3:07 μμ |
εφημερίδα ΒΗΜΑ 16-1-1977 απο τον Ζήσιμο Λορεντζάτο
Στα 1855 ο Φραγκλίνος Πηρς πρόεδρος της Αμερικής(1853-1857) ζήτησε απο τον αρχηγό μιας φυλής Ινδιάνων να στην κυβέρνηση την περιοχή τους.Το όνομα του αρχηγού ηταν Σιάτλ,υπάρχει και πολιτεία………
Στα 1855 δεν υπήρχε ακόμα οικολογία……….στο μεταξύ ο πολιτισμός των λεύκων στην Αμερική εξαφάνισε τον πολιτισμό των Ινδιάνων……οι Μεξικάνοι τους Μάγια και Ινγκα……οι Κινέζοι με τρόπο ακαριαίο ξεκλήρισαν τρισμέγιστο πολιτισμό στο Θιβέτ……ένας τέτοιος πολιτισμός στάθηκε ο πολιτισμός του αρχηγού Σιάτλ. Και η ιερή καπνοσύριγγα των Ινδιάνων δεν ήταν παρά ο άξονας του κόσμου ……που σύμφωνα με την πλατωνική τελικά ενώνει σε όλες τις παραδόσεις, τη γη με τον ουρανό, το πλατωνικό ,ον ουδέποτε, δηλαδή τον άνθρωπο,με το πλατωνικό ,ον αεί, δηλαδή τον Θεό. Και στο σημείο αυτό μπορεί να μου πείτε πως ο αρχηγός Σιάτλ ήταν ένας .Τί καρτερούσες να να γίνει?…αλλά με την ίδια κατηγορηματική βεβαιότητα ξέρω πως , αντίθετα από τον σημερινό πολιτισμό, …αυτός κουβαλούσε μέσα του που είναι καθώς γράφουν τα παλιά τα χαρτιά , πάντα .
Η απάντηση του αρχηγού της φυλής Suwamlsh στον πρόεδρο της Αμερικής περιέχεται στην ακόλουθη προφητική γραφή……
συνεχίζεται (στο επόμενο)
28 Μαΐου, 2010 στο 11:34 πμ |
Εξαιρετικά όμορφο, αληθινό και ενδιαφέρον…..
ευχαριστούμε και αναμένουμε ααπημένε Παντελη…..
26 Μαΐου, 2010 στο 3:28 μμ |
συγνώμη απο τον Η/Υ για λέξεις…….συμπληρώστε…
….να πουλήση στην κυβέρνηση..
…ηταν ένας άγριος.
…κουβαλούσε μέσα του το μωρόν του Θεού…
…πάντα σοφώτερον των ανθρώπων.
26 Μαΐου, 2010 στο 8:25 μμ |
…κάτι μου θυμίζει…
…κάτι μου θυμίζει…
…κάτι σαλούς…
που ήταν:
«μεγάλοι απεριόριστοι τρελοί» και
«θαυμάσια πεθαμένοι»
27 Μαΐου, 2010 στο 11:42 πμ |
Δεν το ’ξερα τόσο πολλοί κι αργοί οι θανάτοι να ’ναι!
Οι πεθαμένοι αποβραδίς για νέα θανή ξυπνάνε!
Βάρναλης
27 Μαΐου, 2010 στο 3:57 μμ |
συνέχεια
το μήνυμα του Σιατλ
Ο μεγάλος αρχηγός στην Ουάσιγτον μηνάει πως θέλει να αγοράσει την γη μας. Ο μεγάλος αρχηγός μηνάει ακόμα λόγια φιλικά και καλοθέλητα. Καλοσύνη του,γιατί ξέρομε πως αυτός λίγο τη χρειάζεται αντίστοιχα τη φιλία μας. Την προσφορά του θα τη μελετήσομε, γιατί ξέρομε πως αν δεν το πράξομε, μπορεί ο λεύκος να προφθάσει με τα όπλα και να πάρει τη γη μας.
πως μπορείτε να αγοράζετε η να πουλάτε τον ουρανό – τη ζέστα της γης; Για μας μοιάζει παράξενο. Η δροσιά του αγέρα η το άφρισμα του νερού ωστόσο δεν μας ανήκουν. Πως μπορείτε να τα αγοράσετε από μας;Κάθε μέρος της γης αυτής είναι ιερό για το λαό μου, κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα, κάθε θολούρα στο σκοτεινό δάσος κάθε αμμουδα στις ακρογιαλιές, κάθε ξέφωτο και κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει είναι, στη μνήμη και στην πείρα του λαού μου, ιερο.
Ξέρομε πως ο λευκός δεν καταλαβαίνει του τρόπους μας. Τα μέρη της γης, το ένα με το άλλο, δεν κάνουν για αυτόν διαφορά, γιατί είναι ξένος που φτάνει τη νύχτα και παιρνει απο τη γη όλα όσα του χρειάζονται.Η γη δεν είναι αδελφός του, αλλά εχθρός που πρέπει να τον καταχτήσει, και αφου τον καταχτήσει, πηγαίνει παρακάτω.Με το ταμάχι που έχει θα καταπιεί τη γη και θα αφήσει πίσω του μια έρημο.Η όψη που παρουσιάζουν οι πολιτείες σας, κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου.Ομως αυτό μπορεί και να συμβαίνει επειδή ο ερυθρόδερμος είναι άγριος και δεν καταλαβαίνει.
συνεχίζεται
27 Μαΐου, 2010 στο 7:48 μμ |
Απίστευτο για μένα αλλά ο Σαχτούρης εκφράζει απόλυτα το σύμπαν μου αυτής της περιόδου. Εχω την εντύπωση ότι έτσι εκτιμάται ο ποιητής. Ευχαριστίες για την επιλογή που αποδεικνύει ότι κανείς δεν είναι ποτέ μόνος του γιατί κάποιος άλλος κάπου, κάποτε, κάπως έχει βιώσει τα ίδια…
28 Μαΐου, 2010 στο 11:33 πμ |
…Ειναι νομίζω ευτύχημα για καθένα να συναντα ποιητές που να εκφράζουν το αίσθημά τους…..
…χαίρομαι όταν μου συμβαίνει, και ακόμα όταν συμβαίνει και σε άλλους χαίρομαι ακόμα πιο πολύ….
την αγάπη και καλημέρα μου…
28 Μαΐου, 2010 στο 2:36 μμ |
συνέχεια
Αν αποφασίσω και δεχτώ, θα βάλω ένα όρο. Τα ζώα της γης αυτής , ο λευκός θα πρέπει να τα μεταχειριστεί σαν αδέρφια του. Τί είναι ο άνθρωπος δίχως τα ζώα; Αν όλα τα ζώα φύγουν απο τη μέση, ο άνθρωπος θα πεθάνει απο μεγάλη εσωτερική μοναξιά, γιατί όσα συμβαίνουν στα ζώα , τα ίδια συμβαίνουν στον άνθρωπο.
Ένα ξέρομε, που μπορεί μια μέρα ο λευκός να το ανακαλύψει, ο Θεός μας είναι ο ίδιος Θεός.Μπορεί να θαρρείτε πως Εκείνος είναι δικός σας, όπως ζητάτε να γίνει δική σας η γη μας. Αλλά δεν το δυνόσαστε. Εκείνος είναι Θεός των ανθρώπων. Και το έλεος Του μοιρασμένο απαράλλαχτα σε ερυθρόδερμους και λευκούς.Αυτή η γη Του είναι ακριβή. Όποιος τη βλάφτει καταφρονάει το Δημιουργό της.θα περάσουν οι λευκοί – και μπορεί μάλιστα γρηγορότερα από άλλες φυλές. Όταν μαγαρίζεις συνέχεια το στρώμα σου κάποα νύχτα θα πλαντάξεις από τις μαγαρισιές σου.
Όταν όλα τα βουβάλια σφαχτουν, όταν όλα τα άγρια άλογα μερέψουν, όταν την ιερή γωνιά του δάσους τη γιομίσει το ανθρώπινο χνώτο και το θέαμα των φουντομένων λόφων το κηλιδώσουν τα σύρματα του τηλέγραφου με το βουητό τους, τότες που να βρεις το ρουμάνι…..σημαίνει το τέλος της ζωής και την αρχή του θανάτου.
συνεχίζεται;
29 Μαΐου, 2010 στο 9:56 πμ |
….και το ρωτάς;;;
…να έχουμε κάτι να περιμένουμε…..
28 Μαΐου, 2010 στο 3:02 μμ |
…απεριόριστους τρελούς…..
….στους θαυμάσια πεθαμένους
χαίρε, των μωρων τρόπους ο μετερχόμενος
χαίρε, θεάμων του Παραδείσου
…..
μνήμη Αγ. Ανδρέου του δια Χριστόν Σαλού….Χαιρετιστήριοι….
29 Μαΐου, 2010 στο 9:50 πμ |
Να πάμε στα Κατουνάκια …στην εκκλησία του….
καλή σου μέρα και ευχαριστίες….
28 Μαΐου, 2010 στο 6:46 μμ |
Πολλές ευχαριστίες για τους πίνακες που κσομούν τούτο το αρχοντικό στους τοίχους του, σαν τις Ρουμάνικες εκκλησίες που είναι αγιογραφημένες και απέξω…
29 Μαΐου, 2010 στο 9:50 πμ |
..Τί ομορφη εικόνα….
καλή σου μέρα….
28 Μαΐου, 2010 στο 8:44 μμ |
Χαίρεται….τι κάνετε…χρόνια πολλά Παντελή για το υιό…
θα μπορούσαν όλοι αυτοί οι ζωντανοί άνθρωποι, οι άγριοι άρρωστοι και οι θαυμάσια πεθαμένοι είναι ο ίδιος μας ο εαυτός…
28 Μαΐου, 2010 στο 9:54 μμ |
κάθριν ευχαριστουμε…..κερνάμε έλα….
φιλιά σόλους στην Ν.Σμύρνη…(αν προλαβαίνεις και στην παλαιά)
29 Μαΐου, 2010 στο 5:00 μμ |
ευχαριστώ για το κέρασμα…θα στείλω φιλιά και ελπίζω να φτάσουν και στην παλαιά Σμύρνη…
29 Μαΐου, 2010 στο 6:44 μμ |
Πουθενά δε βρίσκεται μια ήσυχη γωνιά στις πολιτείες ……μια γωνιά να σταθείς να ακούσεις…….όμως μπορεί επειδή καταπώς είπα, είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω – μπορεί μοναχά για το λόγο αυτόν ο σαματάς να ταράζει τα αυτιά μου. Μα τι μένει από τη ζωή όταν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί τη γλυκιά φωνή που βγαίνει το νυχτοπούλι η…… ο ερυθρόδερμος προτιμάει το απαλόηχο αγέρι………του ερυθρόδερμου του είναι ακριβός ο αγέρας, γιατί όλα τα πάντα μοιράζονται στην ίδια πνοή – τα ζώα , τα δέντρα, οι άνθρωποι. Ο λευκός δε φαίνεται να δίνει προσοχή στον αγέρα που ανασαίνει. Σαν ένας που χαροπολεμάει για μέρες πολλές, δεν οσμίζεται τίποτα.
Αν ξέραμε, μπορεί να καταλαβαίναμε – αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού, τις ελπίδες που περιγράφει στα παιδιά του τις μακριές χειμωνιάτικες νύχτες, τα οράματα που ανάφτει στο μυαλό τους, ώστε ανάλογα να δέονται για την αυριανή.
συνεχίζεται
30 Μαΐου, 2010 στο 10:16 πμ |
Αλλά εμείς είμαστε άγριοι. Μας είναι κρυφά τα όνειρα του λευκού. Και επειδή μας ειναι κρυφά , θα εξακολουθήσομε το δρόμο μας. Αν τα συμφωνήσομε μαζί, θα το πράξομε για να σιγουρέψομε τις προστατευόμενες περιοχές που μας τάξατε.Εκεί θα ζήσομε, μπορεί, τις μετρημένες μέρες μας καταπώς το θελήσομε. Όταν ο στερνός ερυθρόδερμος λείψει απο τη γη και από τη μνήμη δεν απομείνει παρά ο ίσκιος απο ένα σύννεφο που ταξιδεύει στον κάμπο, οι ακρογιαλιές αυτές και τα δάση θα φυλάγουν ακόμα τα πνεύματα του λαού μου – αυτή τη γη την αγαπούν, όπως το βρέφος αγαπάει το χτύπο της μητρικής καρδιάς. Αν σας την πουλήσομε τη γη μας, αγαπείστε την καθώς την αγαπήσαμε εμείς, φροντίστε τη καθώς την φροντίσαμε εμείς, κρατείστε ζωντανή στο λογισμό σας τη μνήμη της γης, όπως βρίσκεται τη στιγμή που την παίρνετε, και με όλη σας την δύναμη, με όλη την τρανή μπόρεση σας, με όλη την καρδιά σας, διατηρείστε τη για τα τέκνα σας, και αναπτείστε τη καθώς ο Θεός αγαπάει όλους μας.Ένα ξέρομε – ο Θεός σας είναι ο ίδιος Θεός. Η γη Του είναι ακριβή. Ακόμα και ο λευκός δε γίνεται να απαλλαχτεί απο την κοινή μοίρα.
ΤΕΛΟΣ
31 Μαΐου, 2010 στο 12:29 πμ |
…δεν ήθελα να τελειώση….
υπέροχο, και σ’ ευχαριστούμε Παντελή…..