This entry was posted on 29 Σεπτεμβρίου, 2009 at 3:16 μμ and is filed under Φωτογραφία (κλασικοί στη ιστορία της φωτογραφίας). You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
29 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 4:38 μμ |
Να ένας αξιοζήλευτος κύριος!
Και ο ιδανικός θεατής μιας ιδανικής κυρίας!
29 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 7:13 μμ |
..δηλαδή, τυχεροί και οι δύο….
29 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 5:44 μμ |
Πώς αγαπάει τις αντιθέσεις ο φωτογράφος:
άσπρο-μαύρο, γυμνό-ντυμένο, άνδρας-γυναίκα, μπρος-πίσω
Χώρια ότι είναι και λίγο τσαχπίνης:
εκείνη η αντανάκλαση-επικέντρωση των οπισθίων της ωραίας κυρίας μες το κάτοπτρο, δεν είναι και τόσο τυχαία…
29 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 7:14 μμ |
μ’ αρέσει το βλέμμα σου…μ’ αρέσει…..
29 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 7:31 μμ |
Το βλέμμα του κυρίου γεμάτο υποσχέσεις….
Ν’άβλεπα και της κυρίας….
29 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 8:41 μμ |
…μα της κυρίας (λογικά) φαντάζομαι πως θα ειναι ήσυχα κλειστά….(λέω…)
29 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 9:32 μμ |
Δεν υπάρχει λογική σε ένα αυθόρμητο αγκάλιασμα.
Μόνο συναίσθημα και αίσθημα
29 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 10:42 μμ |
Σάμπως με φαίνεται πως έχεις δίκιο…..παρασύρωμαι..
καλό σου βράδυ….
30 Σεπτεμβρίου, 2009 στο 9:45 πμ |
… μια χαρά παρασύρεσαι… φυσικά και τα έχει ήσυχα κλειστά… το υπογράφω!!!