Κώστας Μάνος

HΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ

1)

Πότε τά ΄ζησα;

Σκόρπια χρόνια σάν φύλλα

Πότε τά ΄χασα;

2)

Χαρτιά ,μολύβια

κι ἀτέλειωτο ποίημα.

Τό τσάϊ κρύο.

3)

Μ’ ἀρχαία δίψα

ἀναβάτης καί ἵππος

μπῆκαν στή νύχτα

4)

Στό ΄΄ἄχ΄΄- φαράγγι.

Ἀνοίγω τά φτερά μου

καί – μέσα – πέφτω.

(ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ,΄΄ΣΙΩΠΗΤΗΡΙΟ ΧΙΟΝΙΟΥ΄΄134 Χαϊκου,Ἐκδόσεις Γαβριηλίδης

Κώστας Μάνος

Sοund of Silence (oι στίχοι)

Γειά σου σκοτάδι, παλιέ μου φίλε,

ἦρθα νά μιλήσω μαζί σου καί πάλι,

ἐπειδή ἕνα ὅραμα μαλακά ἕρποντας,

φύτεψε τούς σπόρους του, ἐνῶ κοιμόμουν,

καί τό ὅραμα ποῦ φυτεύτηκε στό μυαλό μου

ζεῖ ἀκόμη

μέσα στόν ἦχο τῆς σιωπῆς.

Σέ ἀνήσυχα ὄνειρα περπάτησα μόνος

σέ στενά λιθόστρωτα δρομάκια,

κάτω ἀπό τό φωτοστέφανο μίας λάμπας τοῦ δρόμου,

σήκωσα τό γιακά μου στό κρύο καί τήν ὑγρασία

ὅταν τά μάτια μου μαχαιρώθηκαν

ἀπό τήν λάμψη μίας λάμπας “νέον”

ποῦ ἔσκισε τή νύχτα

καί ἄγγιξε τόν ἦχο τῆς σιωπῆς.

Καί τότε στό γυμνό φῶς εἶδα

χιλιάδες ἀνθρώπους.

Ἀνθρώπους νά φλυαροῦν χωρίς νά μιλοῦν

Ἀνθρώπους νά ἀκοῦν χωρίς νά προσέχουν

Ἀνθρώπους νά γράφουν τραγούδια

ποῦ ὁ ἦχος τούς ποτέ δέν φτάνει σ’ αὐτιά

Καί κανείς νά μή τολμᾶ

νά διαπεράσει τόν ἦχο τῆς σιωπῆς.

Ἀνόητοι σκέφτηκα, δέν ξέρετε

ὅτι ἡ σιωπή σάν καρκίνος ἁπλώνεται.

Ἀκοῦστε τά λόγιά μου

ποῦ θά μποροῦσαν κάτι νά σᾶς διδάξουν,

Πάρτε τά χέρια μου

ποῦ θά μποροῦσαν νά σᾶς ἀγγίξουν.

Ἀλλά οἱ λέξεις μου

σάν σιωπηλές σταγόνες βροχῆς ἔπεσαν,

Καί ἀντήχησαν

Στό πηγάδια τῆς σιωπῆς

Καί οἱ ἄνθρωποι συνέχισαν

νά προσκυνοῦν καί νά προσεύχονται

στό “νέον” ποῦ Θεό τό ἔκαναν.

Καί ἡ ἐπιγραφή (τοῦ “νέον”) ἄστραψε ,

σχηματίζοντας λέξεις.

Καί ἡ ἐπιγραφή ἔλεγε: τά λόγια τῶν προφητῶν

εἶναι γραμμένα στούς τοίχους τοῦ μετρό

καί στά δωμάτια τῶν λαϊκῶν σπιτιῶν.

καί σπαρμένα ψιθυριστά στούς ἤχους τῆς σιωπῆς.

(Ἐλεύθερη μετάφραση τοῦ τραγουδιοῦ΄΄ Sοund of  Silence΄΄, τῶν Simon and Garfunkel

ἀπό τόν ἀγαπημένο μας ἐκ Δράμας Θεσσαλονικέα φίλο ἀγαπημένο Μπάμπη Α.,

τόν ὁποῖο καί θερμά εὐχαριστοῦμε)

Καί παρακάτω, οι πρωτότυποι στίχοι στ’ Αγγλικά:

Hello darkness, my old friend,
I’ve come to talk with you again,
Because a vision softly creeping,
Left its seeds while I was sleeping,
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence.

In restless dreams I walked alone-
Narrow streets of cobblestone,
neath the halo of a street lamp,
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence.

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more.
People talking without speaking,
People hearing without listening,
People writing songs that voices never share
And no one dare
Disturb the sound of silence.

Fools said i, you do not know
Silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you,
Take my arms that I might reach you.
But my words like silent raindrops fell,
And echoed
In the wells of silence

And the people bowed and prayed
To the neon God they made.
And the sign flashed out its warning,
In the words that it was forming.
And the sign said, the words of the prophets

Are written on the subway walls
And tenement halls.
And whisperd in the sounds of silence.

Sound of Silence (original version)

Wind of Change

Sound of Silence

Κώστας Μάνος

Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Δέν θά τό ἀποδεχθοῦν  βέβαια

οἱ πολιτικοί

ἴσως μήτε κι οἱ θεολόγοι

ὅμως

ἡ μοίρα τοῦ κόσμου θά κριθεῖ

μακροπρόθεσμα

μόνο ἀπ’ τήν Ποίηση.

Ἄν δέν ἦταν ἔτσι

ἡ συλλογική νομοτέλεια

κι ἄν τό μέλλον τοῦ κόσμου

δέν βρισκόταν στήν Ποίηση

δέν βλέπω

γιατί ἐξακολουθοῦμε

νά ὀνομάζουμε

ποιητή τόν Θεό.

(Σ.Σ.Χαρκιανάκη ΄΄ΝΕΡΟΣΥΡΜΗ΄΄ ποιήματα Ἐκδόσεις Δόμος)

Κώστας Μάνος