(ἦχος δ’ ὁ ἐξ ὑψίστου κληθείς)
Πέτρε καὶ Παῦλε
τοῦ Λόγου ἀροτηρες,
Ἀνδρέα καὶ Ἰάκωβε,
καὶ Ἰωάννη σοφέ,
Βαρθολομαῖε καὶ Φίλιππε,
Θωμὰ καὶ Ματθαῖε,
Σίμων Ἰούδα, θεῖε Ἰάκωβε,
παγκόσμιε παντιμε,
τῶν μαθητῶν δωδεκάς,
οἱ ἐν τῷ κόσμω κηρύξαντες,
τὴν παναγίαν Τριάδα
φύσει Θεὸν ἀϊδιον,
τῆς ἐκκλησίας οἱ ἀλόξευτοι,
ὄντως πύργοι ἀσάλευτοι,
τῷ Δεσπότη τῶν ὅλων,
ἱκετεύσατε σωθηναι ἠμας.
(Ἀπὸ τοὺς αἴνους τῆς ἑορτῆς,καὶ τὸ Μηνιαῖο Ἰουνίου)
1)
Κάτω ἀπ’ τὸν οὐράνιο θόλο’
ἐκεῖ ὁ τόπος ἀναπαύει συνεχῶς
τοὺς φόβους μου.
(Naito Joso 1662-1704)
2)
Τὰ τύμπανα βαροῦν στὸ ἄδυτο
στὸ πέρα ἀπὸ τὶς πεδιάδες.
Πάλλευκα νέφη ψηλὰ στὸν οὐρανό…
2)
Ξεκρέμασα τὴ σελήνη ἀπ’ τὴν κορυφὴ
τοῦ πεύκου παίρνοντας τὴν ἀπὸ ἐκεῖ’
τὴν κοίταζα συνέχεια κατάματα…
(Hokusi ; – 1718)
Ε.Ι.Ἰωαννίδου, Γ.Σ.Ἔξαρχος ἐκδόσεις Καστανιώτη)
1)
Στὶς ἀκτίνες τοῦ δύοντος ἡλίου
στὸ μακρύ της ταξίδι πρὸς τὴν πόλη
μία πεταλούδα.
2)
Ὁ ζητιάνος !
Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ
εἶναι τὰ καλοκαιρινά του ἐνδύματα…
3)
Καλοκαιρινὴ βροχὴ σὲ νεροσυρμές.
Μία γυναίκα στέκεται μόνη της
κοιτάζοντας ἔξω ἀπὸ τὸ παράθυρο…
(Enomoto Kikaku 1661-1707)
(Κλασικὴ Ἰαπωνικὴ Ποίηση 7ος π.Χ.αἵ. ἕως σήμερα
Ε.Ι.Ἰωαννίδου, Γ.Σ.Ἔξαρχος ἐκδόσεις Καστανιώτη)
1)
Πανσέληνος-
θὰ βρεθεῖ κάποιος
ποῦ νὰ μὴ βάλει χέρι σὲ χρωστήρα;
2)
Μία πέστροφα ἀναπηδα-
κινοῦνται σύννεφα
στὴν κοίτη τοῦ ποταμοῦ.
3)
Καὶ ἀφοῦ διέσχισε τ’ ἁλμυρὰ νερὰ
ὁ ψαρὰς γύρισε στὸ σπίτι του
ἀφήνοντας πίσω του τὸ σφύριγμα.
(Uetzima Onitsura 1660-1738)
(Κλασικὴ Ἰαπωνικὴ Ποίηση 7ος π.Χ.αἵ. ἕως σήμερα
Ε.Ι.Ἰωαννίδου, Γ.Σ.Ἔξαρχος ἐκδόσεις Καστανιώτη)
1)
Κεριὰ ! Τὸ κόκκινό της μάγουλο
τόσο πολὺ εἶναι ἤρεμο
σὰν τὸ θάνατο.
2)
Τὴν ἐποχὴ ποὺ τραγουδοῦν μαυροπούλια
τοῦ χελιδινιου τὸ ἔνδυμα
μοιάζει σὰν νυφούλας.
(Morikagua Kioroku 1655-1715)
3)
Τραγουδα φιλικὰ
τραγουδα τρομαγμένα-
τοῦ σπουργιτιοῦ τὸ τέκνο.
(Uetzima Onitsura 1660-1738)
(Κλασικὴ Ἰαπωνικὴ Ποίηση 7ος π.Χ.αἵ. ἕως σήμερα
Ε.Ι.Ἰωαννίδου, Γ.Σ.Ἔξαρχος ἐκδόσεις Καστανιώτη)
Ἀέρα Πατέρα 