ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΣΕΠΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ
ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
…..
Εἶναι ἀλήθεια,Σωτήρα μου Εὔσπλαχνε,
πῶς δὲν εἶμαι
μονάχα δική σου Μητέρα΄
οὔτε χωρὶς σκοπὸ σὲ θηλάζω Ἐσένα ποὺ τὸ γάλα χορηγεῖς΄
ἀλλὰ γιὰ ὅλους Ἐγὼ θερμὰ σὲ ἱκετεύω΄
μὲ ἔκανες στόμα καὶ καύχημα ὅλου τουγένους μου΄
γιατί ἐμένα ἔχει ἡ οἰκουμένη Σου
προστασία πανίσχυρη, καταφύγιο καὶ στήριγμα΄
ἐμένα κοιτάζουν ὅσοι ἐκδιώχθηκαν
ἀπὸ τὸν παράδεισο τῆς ἀπόλαυσης,γιατί τοὺς ἐπαναφέρω
καὶ τοὺς κάνω
νὰ αἰσθανθοῦνε ὅλα τὰ καλὰ μέσω ἐμοῦ ποὺ σ’ἐγέννησα
Νέο Παιδί,τὸν Ἄχρονο Θεό.
….
(Ρωμανου Μελωδοῦ,΄΄Ὕμνοι΄΄,ἀπόδοση: ἄρχ.Ἀνανίας Κουστένης,ἔκδ.Ἁρμὸς)
