1)
Μνήμες ερωτικές
χιονίζουν όταν έρχεται
κακός χειμώνας
2)
Μές το χειμώνα
πεθαίνουν τα λουλούδια
χτυπάει η καρδιά.
3)
Άν θές ψάρι να φάς
κατέβα στον ποταμό
ή στη θάλασσα…
(Απόδοση: Δ.Στρατηγοπύλου,Ζ.Σαβίνα)
1)
Μνήμες ερωτικές
χιονίζουν όταν έρχεται
κακός χειμώνας
2)
Μές το χειμώνα
πεθαίνουν τα λουλούδια
χτυπάει η καρδιά.
3)
Άν θές ψάρι να φάς
κατέβα στον ποταμό
ή στη θάλασσα…
(Απόδοση: Δ.Στρατηγοπύλου,Ζ.Σαβίνα)
1)
Κάτω απ’τη βροχή
προσεύχονται τα δέντρα
για τα βλαστάρια τους.
2)
Της αύρας η ψυχή
περιπλανιέται τρομάζοντας
πουλιά και φύλλα.
3)
Ένας κρίνος
σκορπάει την ψυχή του
σ’όλον τον κήπο.
(Απόδοση:Δ.Στρατηγοπούλου,Ζ.Σαβίνα)
1)
Όλα έγιναν-
και η αποκάλυψη
πάντα μπροστά μας.
2)
Πέτρινες λέξεις
χτίζουν άγαλμα σιωπής-
Ιερές είναι.
3)
Κλειστό στόμα,
μόνο τα μάτια γράφουν
λέξεις στον αέρα.
(Απόδοση:Ν.Χατζηνικολάου)
1)
Ποιός είναι που θρηνεί το φθινόπωρο
χωρίς να νοιάζεται για τον άνεμο
που του θροεί στα γένια;
2)
Κάτω απο την πανσέληνο
περπατούσα γύρω στη λίμνη
όλη τη νύχτα.
3)
Ακόμη ζωντανός
μετά απ’ όνειρο μακρύ ταξιδιού
-δειλινό φθινοπωρινής μέρας
(ΧαΪκού και Σένριου,Γιαπωνέζικα τρίστιχα,μτφ.Σ.Λ.Σκάρτσης,
εκδ.Καστανιώτη)
1)
και πάλι φτερουγίζει το φύλλο
τρέμει
λυγίζει κάτ’ απ’ τη σταγόνα.
2)
Αυτό το βιβλίο με τα ξάστερα λόγια
μπορεί να σε θεραπεύσει
μετά τον καυγά.
3)
Ουράνια σταγόνα σημαδεύει
τον στενό νερόλακο-
πετυχαίνει !
(Απόδοση: Ν.Χατζηνικολάου)
ΜΠΑΛΑΝΝΤΑ
ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΣΤΟΧΑΣΜΩΝ
(Αποσπάσματα)
Νιώθω κάθε άνθρωπο απ’τη φορεσιά,
Νιώθω τον αίθριο απ’τον κακό καιρό,
Νιώθω το μήλο πάνω στη μηλιά,
Νιώθω απ’το ράσο κάθε κληρικό,
Νιώθω τι αγώϊ καθένας τους κρατά,
Νιώθω άντρες,νιούς,παιδιά, έναν προς ένα,
Νιώθω των μποέμ την αίρεση καλά,
Πρίγκηπα,όλα τα νιώθω, γενικά’
Νιώθω μούτρα ανθηρά κι αρρωστημένα,
Νιώθω το Χάρο που μας καρτερά,
Ν ι ώ θ ω τ ο κ ά θ ε τ ι ό ξ’ α π ό μ έ ν α.
(F.Villon,»Μπαλάντες και άλλα ποιήματα» μτφ.Σ.Σκιαδαρέσης,εκδ.Γαβριηλίδη)
1)
Απόψ’ η βροχή
ανανέωσε τη φωνή
του ποταμού.
2)
Το χαϊκού ελαφρύ
σαν χιονισμένου βουνού
νεροσταγόνα.
3)
Λέεϊ η άμμος:
πάντοτε πονάνε
τ’ αχνάρια σας.
(Απόδοση:Δ.Στρατηγοπούλου,Ζ.Σαβίνα)
1)
Γυμνός ο γιαλός
φευγουν οι γλάροι
παρέες μυστικές.
2)
Πάνω στους βράχους:
της θάλασσας ανάλαφρη
σκόρπια πάχνη.
3)
Σπασμένα καβούρια
το φώς τα διαλύει:
άμμος λεπτούλα…
(Απόδοση:Δ.Στρατηγοπούλου,Ζ.Σαβίνα)
1)
Το πρωϊ είναι νοικοκυρά-
διώχνει τ’ άστρα με το ξεσκονόπανο
σκουπίζει τη νύχτα μακρυά.
2)
Αυτή χαμογέλασε
Κοίταξ’ πάνω και άστρα έσταξαν
-άνθισε η έρημος.
3)
Σ’αμαξοσύννεφο
κάθισε να την πάνε μακριά
άνεμοι βαρβάτοι.
(Απόδοση:Κ.Ασπιώτου,Ζ.Σαβίνα)